Państwo Kościelne Rotria

Stron: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

1 KWIETNIA

[Obrazek: 895485_UgoAnon_54.jpg]

HUGON

germ. hugu (huge) - zmysł, rozum, talent.

Św. Hugon, książę, biskup, mnich (1053 - 1132). Pochodził z książęcej rodziny. Po ukończeniu szkoły

katedralnej i studiów w Walencji został kanonikiem katedry Mając 27 lat otrzymał sakrę biskupią w

Rzymie z rąk papieża Grzegorza VII. Objął biskupstwo w Grenoble, okazując się dojrzałym “tak w cnotach,

jak i w sztuce rządzenia”. Wprowadził reformy, porządkujące życie w podległej mu diecezji. Za

jego czasów rozkwitło biskupie miasto. Po 45 latach posługi pasterskiej zrealizował pragnienie życia

klasztornego. Został kartuzem w zakonie Chartreuse, którego założenie wspomagał jako biskup. Umarł l

kwietnia.

W ikonografii św. Hugon przedstawiany jest w stroju biskupim lub w zakonnym habicie. Atrybutem

Świętego jest Dzieciątko Jezus w kielichu, łabędź - symbol doskonałości, mądrości, umiejętności odróżniania

spraw istotnych od nieistotnych, jaka go cechowała.

2 KWIETNIA

[Obrazek: 0402-franciszek_1.jpg]

FRANCISZEK (zob. 24 stycznia)

Św. Franciszek z Paoli, pustelnik. Urodził się w 1416 r. Pochodził z ubogiej rodziny w Kalabrii. Mając

kilkanaście lat udał się na pustkowie i podjął życie eremity. Jego asceza, gorliwość sprawiły, że zaczęli

przybywać do niego uczniowie. Z myślą o nich założył klasztor i nazwał ich “braćmi najmniejszymi” -

minimi. Wezwany do Francji przez umierającego Ludwika XI, wywarł na nim i na otoczeniu niezapomniane

wrażenie. Został doradcą Karola VIII. Jako asceta wzorował się na doświadczeniach ojców pustyni.

Umarł 2 kwietnia 1507 r. w Tours. Beatyfikowany w 1513 r., kanonizowany w 1519. Św. Franciszek

(de Paula) jest głównym patronem Królestwa Neapolu, Sycylii, Kalabrii. Za swego opiekuna uznały

go m. in. miasta: Tours, Frejus, Turyn, Genua, Neapol. Podanie głosi, że kiedy statek nie chciał zabrać

Świętego na Sycylię, gdzie miał założyć nowy klasztor, przepłynął z Italii na tę wyspę na swoim płaszczu.

Patron włoskich marynarzy.

3 KWIETNIA

[Obrazek: 0403-ryszard_1.jpg]

RYSZARD (zob. 7 lutego)

Św. Ryszard de Wyche, biskup (1197 - 1253). Po ukończeniu studiów w Oksfordzie swoją wiedzę pogłębiał

na uniwersytetach w Paryżu i Bolonii. Miał 38 lat, kiedy wybrano go rektorem uniwersytetu w Oksfordzie.

Wkrótce potem został mianowany kanclerzem prymasa Anglii. Po kilku latach przyjął święcenia

kapłańskie i został proboszczem. W 1244 r. mianowany biskupem Chichester. Sakrę otrzymał z rąk Innocentego IV.

Zajmował jednoznaczne stanowisko w sprawie niezależności Kościoła od władzy świeckiej.

Umarł w Dover podczas wizytacji pasterskiej 3 kwietnia.

Ikonografia przedstawia Świętego w stroju biskupim. Trzyma w dłoni kielich - przypominający pewne

wydarzenie z jego życia. Według starej opowieści, kiedy św. Ryszard odprawiał Mszę świętą, wypadł mu

z ręki kielich, ale konsekrowane wino - Krew Chrystusa - nie wylało się z niego.

4 KWIETNIA

[Obrazek: 0404-izydor_1.jpg]

IZYDOR

gr. Isidoros; imię bogini egipskiej - Izis-i -doron - dar; “dar Izydy”.

Św. Izydor z Sewilli, biskup, doktor Kościoła. Urodził się około 560 r. w Kartaginie. Pochodził z rodziny,

która dała Kościołowi dzieci wyniesione do chwały ołtarzy - św. Leonarda i św. Fulgencjusza, braci św.

Izydora, oraz św. Florentynę - ich siostrę. Wychowywał się i kształcił u boku swego starszego brata Leonarda,

biskupa Sewilli. Po jego śmierci objął biskupstwo. Podjął wysiłek odnowy Kościoła. Kierował

synodami w Sewilli (619), w Toledo (633), które m. in. ułożyły symbol wiary odmawiany w Hiszpanii

oraz ujednolicił liturgię. Fundator kościołów, klasztorów, szkół, bibliotek. Zabiegał o podniesienie poziomu

intelektualnego i duchowego kleru. Był znakomitym pisarzem. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę

literacką. Jego największym dziełem jest dwudziestotomowy “Codex etimologiarum” - pierwsza próba

naukowej encyklopedii, synteza wiedzy, jaką posiadano za jego czasów. Zapamiętano go jako człowieka

wyjątkowego miłosierdzia. Zmarł 4 kwietnia 636 r. Kanonizowany w 1598 r. Innocenty XIII ogłosił

go doktorem Kościoła (1722). Jest patronem Hiszpanii, Sewilli.

W ikonografii św. Izydor przedstawiany jest w stroju biskupim. Ma paliusz. Czasami ukazywany jako

jeździec na koniu. Jego atrybutem jest miecz.

5 KWIETNIA

[Obrazek: Merazhofen_Pfarrkirche_Chorgest%C3%BChl_...uliana.jpg]

JULIANNA (zob. 16 lutego)

Bł. Julian(n)a z Mont Cornillon, pustelnica. Urodziła się w 1192 r. w Retinne koło Liege. Po śmierci rodziców

została oddana do konwentu sióstr augustianek w Cornillon. Mając 15 lat wstąpiła do tej zakonnej

wspólnoty Podczas pobytu w klasztorze doznawała wizji mistycznych. Pod ich wpływem, już jako przełożona,

wystąpiła do miejscowego biskupa o wprowadzenie święta Bożego Ciała. Po raz pierwszy obchodzono

to święto w 1247 r. w Liege. Miejscowy archidiakon, Jakub Pantaleon, był szczególnym orędownikiem

nabożeństwa do Ciała i Krwi Chrystusa. Kiedy został papieżem, przyjmując imię Urbana IV,

wprowadził święto Bożego Ciała jako obowiązujące w całym Kościele. Bł. Juliana nie doczekała tego

faktu. Usunięta z funkcji przełożonej spędziła resztę życia jako rekluza - pustelnica zamurowana w swej

celi. Zmarła w dniu, który przepowiedziała: 5 kwietnia 1258 r.

6 KWIETNIA

ŚW. PRUDENCJUSZ

łac. prudens - ostrożny, doświadczony.
Św. Prudencjusz, biskup. Nosił imię Galendo. Pochodził z Hiszpanii. Był kapelanem na dworze Ludwika

I Pobożnego. W 843 r. został biskupem w Troyes. Po reorganizacji życia kościelnego przeszedł do obozu

przeciwników królewskich. Opowiadał się za skrajnym augustianizmem. Autor “Annales Bartiniani”.

Zmarł 6 kwietnia 861 r.

7 KWIETNIA

[Obrazek: 0528r.jpg]

ŚW. JAN (zob. 31 stycznia)

Św. Jan Chrzciciel de la Salle, książę, zakonnik, kapłan (1651 - 1719). Urodził się w podupadłej rodzinie

książęcej jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. Straciwszy rodziców przerwał studia na paryskim

uniwersytecie, aby zająć się najbliższą rodziną. Po pewnym czasie kontynuował naukę, kończąc ją doktoratem.

W wieku 27 lat przyjął święcenia kapłańskie. Jako proboszcz zajmował się na terenie własnej parafii

opuszczonymi dziećmi. Gromadził ich na swej plebanii, której część zamienił na internat. Następnie

na użytek biednych dzieci oddał swój rodzinny pałac. Z jego ofiarnych pomocników wyłoniło się zgromadzenie

zakonne pod nazwą Braci Szkolnych. Św. Jan stworzył wiele typów szkół - podstawowe, wieczorowe,

niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich odbywała się w języku

ojczystym i była bezpłatna. Podjęte i prowadzone przez św. Jana szkolnictwo objęło dużą część Francji,

stając się wzorcowym i konkurencyjnym. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach.

Zmarł 7 kwietnia 1719 r. Św. Jan Chrzciciel de la Salle pozostawił po sobie pisma, które przez długi

okres należały do kanonu dydaktyki. Beatyfikowany w 1888 r., kanonizowany w 1900. Jest patronem

nauczycieli i wychowawców.

8 KWIETNIA

[Obrazek: 14107.jpg]

ŚW. DIONIZY

gr. Dionysios - należący do boga Dionizosa.
Św. Dionizy, biskup, męczennik (+ 180). Dionizy był biskupem w Koryncie. Autor siedmiu listów katolickich,

m. in. do Lacedemończyków, Ateńczyków, Nikomedyjczyków, Rzymian, mieszkańców Krety Są

one źródłem wiedzy o zasadach wiary i moralności wczesnego chrześcijaństwa. Św. Dionizy odbiera

cześć jako męczennik. Informację o nim czerpiemy z pism św. Hieronima i Euzebiusza z Cezarei. Krzyżowcy

w połowie XIII wieku przewieźli ciało św. Dionizego do Rzymu i oddali pod opiekę klasztoru pod

wezwaniem Świętego.

9 KWIETNIA

[Obrazek: 0409-maria_1.jpg]

ŚW. MARIA (zob. 1 stycznia)

Św. Maria Kleofasowa, małżonka (+ I w.). Należała do rodziny Maryi. Być może była rodzoną siostrą

św. Józefa lub żoną Kleofasa albo któregoś z braci św. Józefa (tradycja apostolska nazywa Kleofasa bratem

św. Józefa). Synami Mani Kleofasowej byli: św. Jakub Młodszy, Józef i Juda Tadeusz, których

Ewangelie nazywają “braćmi”, czyli krewnymi Jezusa. Maria należała do najbliższego grona Pana Jezusa.

Wraz z innymi pobożnymi niewiastami towarzyszyła Mu podczas wędrówek apostolskich. Trwała przy

Nim aż do śmierci. “Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra matki Jego - Maria, żona Kleofasa”

- potwierdza bezpośredni świadek, św. Jan Apostoł (19,25). Kiedy udała się w poranek wielkanocny

do Grobu Pana Jezusa, aby namaścić Jego ciało olejkami, pierwsza ujrzała anioła - świadka zmartwychwstania

i rozmawiała z nim

10 KWIETNIA

[Obrazek: fulbert_1.jpg]

ŚW. FULBERT

germ. volk- - lud i -berht - sławny; “który ma sławny lud”, “który pochodzi ze sławnego ludu”.
Św. Fulbert, biskup (960 - 1028). Uczył się w szkole katedralnej w Reims. Jego mistrzem był Gerbert,

późniejszy papież Sylwester II. Około 990 r. przybył do Chartres, gdzie tamtejszą szkołę katedralną

uczynił ośrodkiem kulturalnym Francji. Tam też został biskupem (1006). Był czynny w wielu dziedzinach

życia publicznego, kulturalnego i kościelnego. Wnikliwy teolog. Łączył mądrość ze świętością. Po

pożarze katedry podjął jej odbudowę. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką.

11 KWIETNIA

[Obrazek: 0411-gemma_1.jpg]

ŚW. GEMMA
łac. gemma - szlachetny kamień, klejnot.
Św. Gemma Galgani, dziewica (1878 - 1903). Pochodziła z ubogiej, wielodzietnej rodziny. Mając 8 lat

straciła matkę. Jako kilkunastoletnia dziewczyna, po śmierci ojca, pozostała bez środków do życia. Ostatnie

4 lata życia spędziła u zaprzyjaźnionej rodziny Gianninich. Doświadczała bólu i cierpienia wynikającego

z kolejnych chorób gruźlicy, schorzenia kręgosłupa, głuchoty, paraliżu. W głębokich doświadczeniach

wspięła się na szczyty mistyki chrześcijańskiej. Była stygmatyczką. Zmarła 11 kwietnia, mając 25

lat. Beatyfikowana przez Piusa XI w 1933 r., kanonizowana przez Piusa XII w 1940.

12 KWIETNIA

[Obrazek: 0412-zenon_1.jpg]

ŚW. ZENON
gr. imię teofaniczne związane z osoba Zeusa.
Św. Zenon z Werony, biskup (+ 371?). Urodził się w Cezarei Mauretańskiej (teren dzisiejszego Maroka).

Studiował w znanych ówcześnie ośrodkach kultury i nauki Afryki Północnej w Cyrcie i Madaurze. W

350 r. wyświęcono go na kapłana w Weronie. Dwanaście lat później zotał biskupem tego miasta. “Trzodę

swoją ochraniał przed niebezpieczeństwami arianizmu i panującego wokół pogaństwa” - stwierdza

“Martyrologium rzymskie”. Pozostawił po sobie tzw. traktaty (93), będące cennym świadectwem ówczesnej

mentalności, metod duszpasterskich i wskazań liturgicznych. Jest patronem Werony; łaziebnych,

żebraków.

W ikonografii Święty jest przedstawiany w stroju biskupim z wędką lub rybą w ręce, z dwiema rybami na

książce (symbol gorliwego pasterza) lub w saku - może dla przypomnienia faktu, który opisuje św. Grzegorz,

iż w czasie wylewu Adygi - dopływu Padu, na modlitwę św. Zenona rozszalałe wody, które zalały

miasto, oszczędziły jego katedrę.

13 KWIETNIA

ŚW. MARCIN
łac. imię teoforyczne; należący do boga wojny Marsa, poświęcony Marsowi.
Św. Marcin I, papież, męczennik. Pochodził z miasta włoskiego Todi. Będąc diakonem pełnił funkcje

apokryzjariusza (jakby nuncjusza) na dworze cesarza w Konstantynopolu. W 649 r. został wybrany papieżem.

Nie uzyskał jednak aprobaty Konstantyna II. Po zwołanym do Rzymu synodzie (649), na którym

potępiono monoteletyzm, popadł w niełaskę cesarza. Namiestnik Teodor Kalliop aresztował schorowanego

papieża i przemocą wywlókł z bazyliki na Lateranie (17 października 653). W bardzo ciężkich i upokarzających

warunkach wieziono Marcina I na wschód. Został osadzony w więzieniu w Konstantynopolu.

Urządzono parodię procesu o zdradę stanu. Sąd cesarski skazał papieża na “degradację” ze wszystkich

święceń duchownych i funkcji. Zdarto z niego pontyfikalne szaty, założono kajdany i skazano na śmierć.

Ostatecznie karę zamieniono na dożywotnie zesłanie na Krym. Św. Marcin zmarł tam z biedy i udręczenia

w 655 r. Kościół uznał go za męczennika.

W ikonografii św. Marcin ukazywany jest w papieskim stroju pontyfikalnym z księgą w dłoni.

14 Kwietnia

[Obrazek: 0414-walerian_1.jpg]

Św. Walerian i Św. Cecylia - małżonkowie.

ŚW. WALERIAN
łac. imię Valerianus - należący do Valeriana.
Św. Walerian, męczennik. Według bardzo skąpych danych był bratem św.
Tyburcjusza. Obaj zginęli
śmiercią męczeńską w II lub na początku III wieku

Stron: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Andream.von.Salza

Andream.von.Salza

Andream.von.Salza

Andream.von.Salza

Andream.von.Salza

Andream.von.Salza

Andream.von.Salza

Andream.von.Salza

Andream.von.Salza

Andream.von.Salza