Sede Vacante XI VIII MMXXI

[Ludwik I]

Umiłowani Bracia i Siostry!

W dniu dzisiejszym, tj. dnia jedenastego sierpnia, we wspomnienie świętej Klary, współpracowniczki św. Franciszka z Asyżu, Roku Pańskiego dwa tysiące dwudziestego pierwszego, u kresu pontyfikatu Jego Świątobliwości Piusa VII, Ojca Królów i Książąt, Sługi Sług Bożych etc. etc. etc., którego prawem i tradycją przewidziany czas posługi Najwyższego Kapłana dobiega dziś końca, na mocy powierzonej mi przezeń władzy, jako powołany przezeń delegat, obwieszczam opróżnienie Tronu Patriarszego z godziną 17.00, co skutkuje wprowadzeniem okresu sediswakancji w Państwie Kościelnym i Kościele Świętym Rotryjskim.

Z chwilą nastania okresu sediswakancji nakazuję wszystkim Braciom kardynałom, aby niezależnie od miejsca w którym się znajdują i posługi jaką pełnią, przybyli do Wiecznego Miasta celem spełnienia nadrzędnego obowiązku wyboru następcy Świętego Pawła, XXXVI Biskupa Rotryjskiego, do którego zostali powołani.

Nakazuję zarazem by o godzinie 17.15 zamknięto i opieczętowano apartamenty patriarsze Pałacu Apostolskiego, a także aby zamknięto bramę prowadzącą do Bazyliki Świętego Pawła na wzgórzu Welia, gdzie zgromadzić się mają kardynałowie celem obrania nowego Biskupa Powszechnego.

Ogłaszam zarazem, iż moment zamknięcia bram spiżowych dla kardynałów w celu odbycia konklawe odbędzie się w piątek, 13 sierpnia, we wspomnienie św. Maksyma Wyznawcy i św. Hipolita o godzinie 15.00. Proszę, aby Bracia Kardynałowie do tego czasu potwierdzili w tym miejscu swoje przybycie i gotowość do uczestnictwa w obradach Świętego Kolegium.

Fiat!

(+) Ioannes III,

 Patriarcha Emeritus

[Stanisław Wieniawa]

Ja, Janusz Adam Zabieraj OSI, kardynał prezbiter Bazyliki św. Piotra za Murami, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium.

[Ludwik I]

Zamknięcie apartamentów patriarszych

Już przed południem, wierni zaczęli gromadzić się na placu Świętego Pawła Apostoła, aby oczekiwać dalszych decyzji związanych z Konklawe, które da Miastu i Światu następcę Piusa VII, XXXVI Biskupa Powszechnego. Wierni każdego stanu, duchowni i świeccy, bogaci i biedni, zjednoczeni w modlitewnej adoracji wspierali Najprzewielebniejsze Gremium Książąt Kościoła, oczekując wyboru nowego Patriarchy.

Równo o godzinie 17:15 pod Pałac Apostolski przybył w towarzystwie asystujących mu prałatów luksusowym automobilem, delegat Ojca Świętego, Jego Świątobliwość Senior Jan III. Przed ogromną bramą stał już Szambelan Patriarszy, który przekazał Patriarsze Seniorowi pieczęć patriarszą Piusa VII. Papa Emeritus przyjął ją, a następnie wszedł do patriarszych apartamentów i przeszedł wzdłuż korytarzy, przewiązując czerwoną wstęgą ze znakiem sede vacante najważniejsze pomieszczenia: wyższą bramę prowadzącą do spiralnych schodów w loggi, drewniane drzwi prowadzące z komnaty św. Ambrożego do biur sekretarzy, duże drewniane drzwi na wschód w komnacie św. Ambrożego, drzwi prowadzące z Sali Klementyńskej do prywatnej biblioteki Biskupa Rotrii, małe drzwi prowadzące z Sali Klementyńskiej na korytarz. Następnie czerwoną wstęgą przewiązał drzwi wejściowe do Pałacu Apostolskiego i odlał na wstędze pieczęć, na której widniał wizerunek symboli Kamery Apostolskiej: parasol i klucze Świętego Pawła.

Po zamknięciu apartamentów trzykrotnie zabił dzwon umieszczony w Bazylice Laterańskiej. Oznaczało to, że Gwardia Apostolska zakończyła swoją straż. Do stojących strażników podszedł Gonfaloniere i oznajmił im donośnym głosem: "Pontyfikat Przewielebnego Piusa VII zakończony". Gwardziści zasalutowali, a następnie zamknęli bramę prowadzącą do Bazyliki św. Pawła na wzgórzu Welia.

Chwilę później Kolegium Kardynalskie ostatecznie przełamało pieczęć Patriarchy Piusa VII, zakańczając tym samym oficjalnie jego pontyfikat, od tej pory delegat Ojca Świętego, Jan III rozpoczął przygotowania do kolejnego w historii Kościoła Rotryjskiego Konklawe.

[Mikołaj Dreder]

Ja, Mikołaj Dreder, kardynał biskup Ostii, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium.

[Ludwik I]

Brakuje nam jeszcze Jego Eminencji Aurelia, żeby zacząć.

[Aurelio de Medici y Zep]

Ja, Aurelio Lorenzo Carlo kardynał de Medici y Zep, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium.

[Ludwik I]

Ja, Jan III, Patriarcha Senior, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium.

[Ludwik I]

Celebritas Missae Pro Eligendo Pontificeissae

Wieczorem, 13 sierpnia Roku Pańskiego 2021, wszyscy wierni z niecierpliwością oczekiwali na rozpoczęcie uroczystości Pro Eligendo Pontifice, która miała się odbyć w Bazylice Świętego Pawła. Z lekkim opóźnieniem, ale jednak punktualnie o godzinie 22 w kierunku ołtarza Bazyliki Pawłowej kierowała się uroczysta procesja, którą rozpoczynał krucyferariusz, niosący ciężki, złoty a skromny krzyż Klemensa IV, Ojca Liturgii. Za nim kroczył turyferariusz z wonną kadzielnicą wypełniona minerałami sprowadzonymi z odległego Cesarstwa Bizantyjskiego; następnie szli akolici, klerycy, prezbiterzy, kapelani, biskupi i arcybiskupi, pełniący swą posługę w Apostolskim Mieście. Za nimi ubrani w cappa magna, długie koronkowe komże - rokiety i białe rękawiczki, na których lśnią złote pierścienie, czcigodni Książęta Kościoła - Jego Eminencja Janusz Zabieraj oraz Jego Eminencja Aureliusz Medyceusz-Zepp, a także Jego Eminencja Nicolo Dreder. Na stopach mają adamaszkowe pantofle, obszyte złotymi, lecz skromnymi nićmi przez jedną z mediolańskich szwalni. Krocząc, błogosławią rotryjski lud, który oczekuje na rozpoczęcie obrad Najprzewielebniejszego i Świętego Konklawe. Na samym końcu procesji podążał Jego Świątobliwość Senior - Jan III. Na jego barkach spoczywał atłasowy, ciężki szkarłatny ornat, na głowie zaś wysoka mitra, którą nosił jeszcze jako Patriarcha. Jego umęczone długim już życiem ręce podtrzymuje dwóch diakonów, którzy pomagali mu wkroczyć do Bazyliki Welijskiej. Wkraczając do świątyni duchowni zajmują wyznaczone miejsca, a następnie rozpoczyna się uroczystość, której przewodniczy Patriarcha Senior.

Jako Kyriał wykonywana była przez Chór Bazyliki Welijskiej Msza Koronacyjna Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Po odśpiewaniu przez diakona słów Ewangelii Jego Świątobliwość Senior Jan III wygłosił homilię, której wszyscy słuchali z uwagą.

[Ludwik I]

Umiłowani w Chrystusie Panu,

Bracia Kardynałowie,

"Panie ratuj nas bo giniemy" (Mt 8, 25). Te słowa powinny nam towarzyszyć podczas tego wyboru patriarchy, następcy Piusa VII. Niestety, toniemy jak łódź Apostołów; płoniemy jak Jerozolima w momencie zajęcia jej przez Nabuchodonozora; trwożymy się jak strażnicy pod krzyżem w momencie śmierci Chrystusa. Stchórzyliśmy jak uczniowie Zbawiciela w momencie agonii Mistrza z Nazaretu; nie obdarzyliśmy miłością i obecnością tych, którzy tego potrzebowali. Nasze szaty pociemniały od brudu naszego zaniedbania. "Wszyscy bowiem zgrzeszyliśmy i pozbawiliśmy się chwały Bożej" (Rz 3, 23). Uderzmy się w piersi, i błagajmy dobrego Boga o przebaczenie. 

Nie ulegajmy jednak rozgoryczeniu, bowiem ono nie pozwala zrobić kroku naprzód. Jak jest, każdy wie. Niekażdy jednak wie, co należy zrobić. A autor natchniony jasno poucza: "Nie wyczerpała się litość Pana, miłość nie zgasła" (Lm 3, 22). Nie zostaliśmy osamotnieni - zawsze jest wyjście z sytuacji, jeśli zaufa się Panu. Państwa upadają, zmieniają się, rozpadają i łączą - a my trwamy. Jesteśmy znakiem trwania. I kolejny wybór patriarchy nie jest pytanie o to "do kiedy trwać", ale o "jakość trwania". Nie chodzi o skupienie się na własnej małości, ale szukaniu drogi do ponownego otwarcia, oczyszczenia. Moglibyśmy przywołać wspaniałe pontyfikaty naszych poprzedników, drogie nam lata blasku Złotego Tronu - dziś przyszedł czas, aby posprzątać to, co się wydarzyło. Odkurzyć ołtarze, pościągać pajęczyny z figur, uporządkować biura - rozpocząć na nowo. Dość czasu stagnacji, dość czasu marazmu - wszyscy, jako jeden mąż, weźmy się w garść i podnieśmy, oprzątnijmy Rotrię. Wołajmy każdego dnia: "Panie, ratuj nas bo giniemy" - to pełne nadziei wezwanie pomoże nam sprostać "jakości trwania Rotrii". Wybierzmy mądrze, tak, by nowy Patriarcha - z odpowiednim dystansem, ale i zapałem, podniósł nasz Kościół i Państwo oraz otworzył je na "nowe horyzonty", dodając Rotrii świeżej krwi. 

"Dobrze jest czekać w milczeniu ratunku od Pana" (Lm 3, 25). I my, w milczeniu, bez krzyku spychologii, zrzucania winy, osądów - stańmy przed Bogiem i czekajmy na ratunek, na światło do wyboru odpowiedniego Patriarchy. Niech i On stanie się symbolem nie bladej gwiazdy, ale przepięknej Stella Maris, Stella Matutina; która przyniesie nam przepiękne słońce - ratunku od Pana.

[Ludwik I]

Po Celebracji Świętej kardynałowie udali się do zakrystii, aby przyodziać stroje chórowe. Po wspólnym nabożeństwie do św. Michała Archanioła uformowali procesję, na końcu której podążał Jego Świątobliwość Senior Jan III, z nałożoną na strój chórowy szeroką stułą. Otwierał ją zaś krucyferariusz z ozdobnym krzyżem. Chór śpiewał Litanię do Wszystkich Świętych, a procesja zmierzała do Kaplicy Sykstyńskiej.





Gdy procesja dotarła na miejsce, odśpiewano hymn Veni Creator Spiritus. Następnie kardynałowie zajęli swoje miejsca na tronach z baldachimami, zaś Patriarcha Emeryt, delegat Patriarchy Piusa VII na konklawe, przemówił: